Larrituta kontatu digu pasadizoa unibertsitatean irakasle dabilen lagun batek: ikasgaiari buruzko galdera batekin joan zaizkio bi ikasle, bat Bilbokoa, bestea Donostiakoa. Solasak musikaz aritzera eraman ditu. Oso musikazalea da laguna, eta pozez deskubritu du zaletasun bera dutela bi ikasleek. Poz handiagoz oraindik, adin arrakalaz gaindi, estilo eta talde bertsuak dituztela gogoko. Gaztetuta sentitu da. Halaxe, gustura aritu dira halakoren azken lana goraipatzen, beste halakoren zuzenekoaz gogoratzen. Ezarian, talde eta bakarlari mordoa aipatu dituzte, anglosaxoiak gehienak, Espainiako eszenakoak beste hainbat, erreferentzia komunen sorta ederra, nolanahi. Halako batean, Mursego aipatu du lagunak, eta, haren harrigarri, ikasleek ez dute ezagutzen. Handik gutxira, Anari ekarri du hitzera, eta gauza bera, ikasleek ez jakinaren keinua. Ruper... Montoia... Berri Txarrak... Ikasleetako batek eten dio zerrenda: euskararik ia ez dutela ulertzen eta euskal musika ez zaiela interesatzen.
Larri galdetu du lagunak zer egiten ote dugun hain gaizki arrakala hain gaindiezina gerta dadin. Mikaztuta erantzun dio beste lagun batek: arazoa ez ote den beste aldean askok arrakalari eusteko, are handitzeko, hautua egin dutela.
BIRA
Arrakala
Iruzkinak
Ez dago iruzkinik
Ordenatu